Kokoşluğun doruğundayım

Uzun zaman önce "Gittikçe kokoş oluyorum" diye bir yazı yazmıştım, isterseniz şuradan bakabilirsiniz. Okumak istemeyenler için kısaca yaşlandıkça renkli kıyafetlere ve ojelere, parıltılı şeylere olan düşkünlüğümden bahsetmiştim. Bana bulaşan kokoşluk virüsü iyice bünyemi ele geçirmeye başladı. Artık ellerime açık renk bir oje sürdüğümde garip geliyor, dolabımda açık renkten çok kırmızı, pembe, mavi hatta siyah ojeler var, evet ayaklarıma da koyu renkler sürmeye başladım (kişisel kokoşluk zirvesi). Ama asıl son yaptığım hareket beni bitirdi: Artık taşlı bir saatim var.

Kocam bana uzun zamandır saat almak istiyordu ama ben bir türlü beğenmiyordum. Onun taşı var, bunun rakamları roma rakamı değil, kayışı metal falan derken herşeye bir kulp buluyordum. Ta ki geçen cumartesi gazetede gördüğüm bir saate vurulana kadar. İşin ilginç yanı kocamın da görüp beğendiği ama benim cins karım kesinlikle beğenmez dediği bir saatmiş (minik taşlardan başka ortası da altıgenler halinde yanar döner parlıyor). Ve ben o saati o kadar beğendim ki şu anda sevgililer günü hediyesi olarak kolumda kendisi. Daha taşlıları da vardı aslında bu sade bile sayılabilir ama sonuç olarak kişisel kokoşluğumun zirvesini bile aşmış durumdayım. Bundan sonra kimse tutamaz beni :)