Karabatak gibiyim, bazen yokum bazen varım

Gerçi karabataklar bile benden çok ortalıkta dolaşıyordur, bu aralar blogumu biraz ihmal ettim farkındayım. Bu ara çok yoğunum desem yalan olmaz ama fırsat bulduğumda çiftliğime kaçıyorum, asıl neden bu. Kusuruma bakmayın, ilerleme hırsım azalsın biraz yine full time burada olacağım. Aslında bir nevi iyi de oldu, daha önce bloglar güncellendi mi, neden kimse yazmıyor diye meraklanırken artık eskisi kadar az yazı yazılıyor gibi gelmiyor çünkü blog güncellemesi kontrolüne ayırdığım zamanı çiftlikte geçiriyorum.

Neyse. Kocamla Made of Honour filmini seyrettik geçen akşam. Sinemada gidememiştik, DVD olarak uygun fiyata bulunca kaçırmadık. Kocam da romantik komedilerden hoşlanmaya başladı iyice, neşeli vakit geçirdik böylece. Önceki haftalarda da Proposal'ı seyretmiştik, o da güzeldi. Etrafta bu kadar romantik komedi olunca acaba en sevdiğim hangisi diye düşünmeye başladım ve buldum. "Only You". Marisa Tomei ve Robert Downey Jr'ın oynadığı film. Hani esas kız küçükken ruh eşinin Damon Bradley diye biri olduğunu öğrenir ama elbette ki bulamaz. Ümidini kaybeder ve bir doktorla evlenmesine 10 gün kala böyle birinin yaşadığını öğrenir. Gerisini anlatmayayım, seyretmemiş olanlar vardır belki. Marisa Tomei'yi pek severim, gülünce gözleri ışıldayan, çok tatlı, zarif bir kadındır. Robert Downey Jr'ı da severim. Muhteşem bir oyuncudur bence, ayrıca yakışıklı ve sevimli de tabii ki. Oyuncular şeker, film şeker, daha ne olsun. Muhteşem İtalya manzaraları da cabası. Bir kez daha seyredeyim haftaya eve gidince.


Bu sabah yolda nerden aklıma geldiyse Endless Love şarkısı geldi aklıma, söyleye söyleye fakülteye gitmeye başladım. Şarkıyı Lionel Richie ve Diana Ross birlikte söylüyorlardı. Yılar öncesine ait ama hala zevkle dinlediğim bir şarkıdır. Endless Love filminin şarkısıydı, yaşı müsait olanlar hatırlar. Brooke Shields'in gençken oynadığı filmlerden biriydi. Bir erkek arkadaşı vardı, çocuk kızın ailesine kendisini sevdirmek için evde minik bir yangın çıkartıp sonra da söndürüp kahramanları olmayı planlıyordu ama evi komple yakıyor ailenin hayatını darmadağın ediyordu. İlginç bir filmdi, bir yerlerden bulmalı. Filmde çok şaşırdığım bir sahne vardı. Çocuk gece Brooke'un odasında kalıyordu ve babası da tek kelime etmiyordu. O sıralarda ben de küçüktüm ve bu nasıl baba vay canına diye ağzım açık kalmıştı. Hatta şimdi imdb'den baktım, film 1981 yapımıymış. Ben bunu televizyonda seyrettiğime göre haydi 1990 olsun. Vay canına diyorum bir kez daha, zaman ne çabuk geçmiş.

Haydi ben yine ortalıktan kaybolayım. Geleceğim :)