Günün anlam ve önemi ve hayatımda ne değişti

Bugün evlilik yıldönümümüz. Kocamla 7. yılımızın bitişini kutlayacağız. 7. yıldan boşanmaların çok olduğu yıl diye de bahsederler, şükür atlattık :) Aynı zamanda bebeklerimin de 11. ayları bitti bugün. Meleklerim 1 yaşına girecek yakında. İki güzel olay doçentliğimle de birleşince daha daha güzelleşti bu yıl benim için. (Evlilik yıldönümü hediyesi olarak kabul ettirebilir miyim bir bakalım :) )

Düşünüyorum da şu anda çok farklı hislerle yazabilirdim bu yazıyı. Geçememiş olsaydım önümde yine ders çalışmamın gerekli olduğu bir dönem olacaktı. En önemlisi de yine bebeklerimin, kocamın zamanından çalacaktım. Şükür ki olmadı, ilkine tam bir leyla gibi girdiğim sınavdan bu sefer alnımın akıyla çıktım. Çocuğu olan diğer arkadaşların dediğine göre ikizlerle birlikte tam bir mucize gerçekleştirmişim. Mucizede sevgili kocamın ve son 1 ay yanıma gelen annemin de payı var elbette. Onlar olmasaydı yapamazdım. Son gece hariç bebeklerimle hep ben yattım, geceleri mamalarını içirdim, uyumadıklarında kalkıp saatlerce oturdum ama bunun karşılığında kocam ve annem sayesinde gündüz 1-2 saat kestirebildim, bebeklerimi onlara emanet edip ders çalışmaya gidebildim. Kısacası bu başarı sadece benim değil, hepimizin. Sizlerin iyi dileklerini de unutmamalı tabii. Bana moral verdiniz, böylesine stresli bir sınavda moral ve destek çok önemli. Sağolun. O kadar gerilmişim ki meğerse, sınav biteli 3 gün oldu ama hala başım ağrıyor.

Doçentlik bizim hayatımızda çok önemli bir aşama. Meslek hayatımızda gireceğimiz son ve en önemli sınav. Darısı tüm akademisyenlerin başına (öncelikle de kocama).

Not: Aslında hala şaşkınlık içindeyim. Mesela dün akşam kocam bebekleri uyuturken "hadi sen git ders çalış, ben uyuturum" dedi. Bir an afalladım, kalkıp kitaplarımın başına oturacaktım az kalsın :)