Bir zamanlar blog olmazsa olmazımdı. Hergün yazı yazmam lazımdı, yazmazsam, olan bitenden bahsetmezsem kendimi garip hissederdim. Ayrıca günde birkaç kez girip takip ettiğim yazarlar post girmiş mi diye de bakardım. Bakmazsam olmazdı.
Çocuklardan sonra önce yazmalarım azalmaya başladı. Yazacaklar birikti, birikenler bir türlü yazılamayıp, yazılacak sırasında gittikçe arkalarda kalıp unutulmaya başlandı. Hala düzenli olarak girip diğer blogları okuyabiliyordum en azından yazamasam da.
İşe geri dönünce bu sefer vaktim iyice azalmaya başladı, fakültedeki sorumluluklarım artınca sınırlı zamanım daha da azaldı. Bu sefer diğer blogları bile okuyamamaya başladım. Az önce farkettim ki aralarda kaçırdığım bir sürü post olmuş, "bu ne zaman olmuş, vay canına" demeye başlamışım.
Asıl kötü olan ise yazı giremediğimde bir garip olan içimin artık bayağı bayağı rahat olması, birkaç gün bloglara bakamadığımda bile bunun eksikliğini duymamaya başlamam. Yoksa yavaş yavaş kayıp gidiyor muyum blog dünyasından?
Yok, yok, böyle bitemez.
3 yorum:
evet böyle bitmemeli :)
Kayıp gitmiyorsun ama ara veriyorsun ve bu çok doğal ...
O kadar yoğunluk arasında zaman kalmıyor ve birşeyler beklemeye mecbur oluyor. Bundan da nasibini alan blog oluyor maaalesef. Sıkma sen canını , geldiğin gibi yakalıyoruz biz seni.
Sevgiler...
şirin, özii, sağolun, dönüyorum yavaş yavaş
Yorum Gönder