20 Eylül 2011 Salı

İşe gidiyorum

Sabah-akşam hızlı trendeyim, abonman kartım ve haftanın geri kalanı için bastırdığım biletlerim çantamda, aklım bebeklerimde, bebeklerim evde.

Çalışan anne olmak ne kadar zormuş meğer. Daha 3 gün öncesine kadar sürekli yanında olduğum, istediğim zaman mıncıklayıp sevdiğim bebeklerimden ayrılmak, akşam işten gelip yemek yedikten sonra oyun saatimizdeki sınırlı zamana bütün bir günün özlemini sıkıştırmak ne zormuş. Birlikte geçireceğimiz süreyi artırmak istesem uykularından çalacağım yavrularımın ki asla sözkonusu olamaz. Çaresiz haftasonunu bekleyeceğim hasret gidermek için. Bu sefer de karşıma ders çalışmak zorunda olduğum gerçeği çıkıyor ama. Yavrularıma yine hasret kalacağım ama sonrasında yine bu durumda olmamak, bir daha sınava girmek zorunda olmamak için bir süre daha hasret kalmak zorundayım.

Diyeceğim şu, çalışan anne olmak zormuş ama çalışan akademisyen anne olmak çok daha zormuş. :(

2 yorum:

3kişilikDünyam dedi ki...

Ne kadar doğru söylemişsin. Sadece çalışan bir anne olmayı tercih edebilirdim bende çalışan akademisyen anne olmaktansa :( İnşallah hemencecik verirsin doçentlik sınavını.

ferulago dedi ki...

3kişilikDünyam, ok teşekkür ederim, inşallah veririm. Sana da kolaylıklar diliyorum. özellikle de işyerin taşındıktan sonra