28 Mart 2012 Çarşamba

Böyle de yaşanıyormuş

Sabah 9'da dersim olduğu için erkenden kalktım, banyo, hazırlanma derken 6:15'te evden çıkmak üzere hazırdım." Geç kalacağız daha kafanda bigudi var" diyen kocama "6:15'e yetişirim" dedikten sonra belirtilen saatte biraz da havalı şekilde "işte hazırım" diyerek ayakkabılarımı giyiyordum. Kocam sağolsun beni Gar'a bıraktı ve araba hareket eder etmez iki telefonumu da evde unuttuğumu hatırladım.

Hissettiklerim: Boşluk ve çaresizlik. Aklımda neyseki 1-2 telefon numarası var ama nereden arayacağım. Eskiden böyle durumlar için mutlaka yedekte bir telefon kartı bulundururdum ama 2 senedir bu alışkanlığımı da kaybettim. Yanımda sadece netbook bilgisayarım ve Avea jetim var. Kocam, annem, babam ararlar merak ederler, nasıl haber versem ki diye kıvranıyorum. Turkcell veya Avea üzerinde web sms atsam telefon no ve şifre ile girmen gerekiyor, şifreyi unuttuğum için yenisini almam lazım, onun için de telefon olmalı elbette.

Facebook'tan ağbime mesaj yazdım, anneme durumu bildirmesini ama kocama belli etmemesini söyledim. Sabahki o havalı halimden sonra eve telefonlarını almayı unutan biri olarak süklüm püklüm girmek istemiyordum ama kocam da farketmiş maalesef. Akşam çok feci dalga geçecek benle biliyorum.

Sonuçta öğlen oldu ve ben telefonsuz yaşayamayı şimdilik başardım. Eskiden  de böyle değil miydi, o kadar zor olmamalı diyorum bir yandan ama diğer yandan da sevdiklerimin istediğim zaman sesini duyamamak (özellikle de bebeklerimin), söyleyecek şeyim olduğunda akşamı beklemek, hatta unutmamak için not almak garip geliyor. Sonuçta teknolojiyi rahatlığımız için üretiyor ama kısa sürede bağımlısı oluyoruz. 1 gün neyse de 2 gün herhalde fazla gelir, eve gider gitmez telefonları çantama koymalıyım :)

8 yorum:

Adsız dedi ki...

yani sonuç olarak telefonsuz bir hayata geçtin mi canım :)

ferulago dedi ki...

Abstinens (yoksunluk sendromu) yaşıyorum. :) Geçecek gibi değilim

Seyhan Günay Kaya dedi ki...

Benim de başıma gelir hep :) sokakta kontorlü telefonu olan esnaf aramaya başlarım genelde.

Unknown dedi ki...

Ne kadar alışmışız değil mi cep telefonlarına?İnsan sanki üzerine birşey giymeyi unutmuş gibi hissediyor cep telefonunu yanına almayı unutunca:)

özii dedi ki...

alışkanlık kötü ama vazgeçilmezimiz oldukları kesin...

sevtap dedi ki...

:) tebessüm ile okudum.Telefonsuz 1 gün zorda olsa geçer ya eskiden ne yaparmışız bilmiyorum.Teknolojinin gözünü seveyim.en zoru bebeklerden haber alamamak hiç kuşkusuz...

ferulago dedi ki...

özii, sevtap, daha bitmedi, yarın da geri kalanını yazacağım :(

ferulago dedi ki...

Seyhan Kaya, işin kötüsü artık telefon numarası da ezberlemiyoruz, neyse ki aklımda eskilerden 1-2 numara var ama gerisi sıfır :(

Kitap Kurduyum Ben, sanki herkes acilen beni arayacakmış gibi geliyor bir de :)

özii, eskiden nasıldık ne çabuk alıştık :)