Öncelikler mi değişiyor, vakit mi geçiyor?

9 Şubat yazımı bir türlü yazamadım. Önceliklerimin değişmesi, kocamın ikinci planda kalması falan değil bunun sorumlusu. Bildiğiniz vakit darlığı.

Bebekler olunca kocalar ikinci plana atılır, adamlar depresyona girer derler hep. Bebeklerim elbette ki öncelikli ancak kocamı da ikinci plana atmadığımı düşünüyorum. Ona olan aşkım hiç azalmadı mesela, bilakis bebeklerimin gelişiyle arttı. Yılbaşı, sevgililer günü, yaşgünü vs.de hediye alamayıp program hazırlayamamam ona olan ilgisizliğimden değil asla, dışarı çıkıp hediye alacak, arayacak, internette fazla vakit geçirip hediye bakacak vakit bulamayışımdan.

9 Şubat birtanecik kocamın yaşgünüydü. Şimdiye kadar hep baş başa kutlamıştık, bir de kutlu doğum haftası kapsamında anne-babalarla birlikte kutlardık, ama o gün hep baş başa olurduk. 6 yıl boyunca böyle olmuştu, 7. yıl herşey değişti. Bu yıl bebeklerimizle birlikte kutladık kocamın yaşgününü. Hediye alamadım belki evet ama pastasız bırakmadım kocamı. En sevdiği pastaneden gidip güzel bir pasta aldım. Mumları koydum ve yaktım, kutlamaların olmazsa olmazı maytap ise çok duman çıkarttığı ve bebeklerin solumaması için sadece süs olarak konup yakılmadan kaldırıldı. Hediye alamadım belki ama kocam kucağında şimdiye kadar almış olduğu en güzel iki hediyeyle birlikte üfledi mumlarını. (Evllilik yıldönümü, yılbaşı, yaşgününü bu şekilde atlattık ama babalar günü için bir hediye düşünmem lazım galiba :) )

Kocamın yaşgünü aynı zamanda bebeklerimin 3. ay dönümü olması açısından da önemliydi bizim için. Tam 3 aydır birlikteyiz bebeklerimizle ve dediğim gibi bana sanki öncesi yokmuş, hep yanımızdalarmış gibi geliyor. Allah kimseyi yavrularından ayırmasın. Düşündüm de bizim için önemli olan günler hep ayın 9'unda. Kocamın yaşgünü 9 Şubat, bebekleriminki 9 Kasım, evlilik yıldönümümüz 9 Ekim. 9'lu seriyi bozan tek şey benim 1 Haziran'daki yaşgünüm ama bunu da 9+1=10 yani mutlu geçen 2010 senemiz gibi bir mantığa oturtarak kendime pay çıkarabilirim değil mi?