Babişkodan isteğimiz var

Babişko,

Annem bize hamileyken blog lafı ediyordunuz. Kalp atışlarımızın gürültüsü, göbek bağından geçen kan, amniyon sıvısının dalgalanması vs. nedeniyle tam duyamadık ne olduğunu ama annemin sürekli yazdığı birşeymiş, bizimle ilgili şeyler falan yazıyormuş, ileride bunları okuyacakmışız da bayılacakmışız. Annem senin de yazmanı istedikçe çocuklar doğsun ondan sonra yazacağım diyordun, o kadarını net olarak duymuştuk. Blogun ne olduğunu hala anlayamadık ama annemin dediğine göre kırk yılda bir yazdığın birşeymiş. Blogcu babalara az rastlanıyormuş, sen de gayet güzel yazıyormuşsun ama ancak 3-5 yazın varmış, sonuncusunu galiba Berke sünnet olduğunda yazmışsın, annem ağlamış hatta, o kadar dokunaklıymış. Anneme çocuklarımın hissettirdiklerini yazacağım falan gibi şeyler demişsin zamanında, peki o zaman neden birşey yazmıyorsun? Haydi ilk zamanları anlarız, etkileşimimiz azdı, bıraktığınız yerde kalan, sağa sola bile dönemeyen bebeklerdik ama artık koşuyoruz, gülüyoruz, oyunlar oynuyoruz, kollarını açtığın zaman kucağına atlıyoruz. Artık birşeyler yazma zamanı gelmedi mi babiş? İleride okuyacak şeylerimiz olsun, sadece anne bakış açısını okutma bize, elimizde çeşit olsun. Haydi babişko, yazılarını bekliyoruz, bakalım bizimle ilgili neler düşünüyorsun, ne hayaller kuruyorsun, annemizi ne kadar seviyorsun (ehem, burası annemizden gelen talep üzerine eklenmiştir). Şunun şurasında okumayı sökmeye ne kaldı?

Öpüyoruz seni babişko.

Belit-Berke