Kayıt altına alayım ki kaçacak yerim olmasın

Yeni yıl kararları genellikle tutulmaz bilirim ama yine de bir karar alacağım ve buraya da kaydedeceğim ki kaçacak yerim kalmasın, bu satırlar gözüme gözüme girsin.

Bebeklerim doğalı neredeyse 14 ay olacak. Hamile kaldığımda 67 kiloydum, bana göre fazla bir kiloydu zaten ama olmuştu işte. Doktorumun yasaklarıyla toplamda 15 kilo aldım, bunun 5.6 kg'ı bebekler, gerisi plasenta, ödem falan derken eve geldiğimde 70 kg'a düşmüştüm. İlk aylar emziriyorum diye hamileliğimde yasak olan herşeyi yeme, evde oturmanın verdiği nispeten hareketsizlik derken bu rakamdan aşağısını görememiştim. "1 yıl olunca toparlarsın, işe başlayınca verirsin" dedi herkes. Bunlar keni başına mucize yaratacak değil elbette, evde kuru pasta bulundurursan ve bebeklerle gece kalkıp (şimdi olduğu gibi) oturduğunda "haydi bir tane tatlı yiyeyim, sonra da içim bayıldı tuzlu yiyeyim, tatlı da güzelmiş" diye kendini olumlamaya çalışarak yersen kilo vermek de ancak mucize oluyor. Bir ara kocamla dikkat edelim dedik ve benim eski diyetime döndük. Sonuçta ben ancak 69'a inebildim ama kocam gayet güzel kilo verdi. Erkekler ve kas kütleleri, kıskanmamak elde değil. Sonrasında haydi bebeklerin yaşgünü, bugün yemeyeceğiz de ne zaman yiyeceğiz, bayramda tatlı da yemeli ama, kış geldi, bünye üşüyünce tatlı yemek istiyor derken yılbaşı geldi çattı. Haydi son bir yiyelim, ondan sonra dikkat edelim, sabah kahvaltıyı da güzel yapalım ne de olsa yılın ilk kahvaltısı derken oldum mu 72 kg? Oldum vallahi, aynen gördüm bu rakamı tartıda.

İşte artık bu gidişe bir dur demenin zamanı geldi. Çoktan gelmişti aslında ama zararın neresinden dönersem kar. Şimdi kendimi motive etmek için neden kilo vermeliyim diye bir güzel yazayım aşağıya, sonrasında okuyup okuyup kendime geleyim.

1) Kilo hantallık demek. Üzerimde en az 15 kg fazla kilo var ve ben bunları taşımaktan yoruldum. 12 litrelik bir damacana düşünelim, bunu ne kadar taşıyabilirim ki elimde? Ama üstümde sürekli olarak daha fazlasını taşıyorum. Sonuçta bel ağrısı, dizlere baskı, yürürken, merdiven çıkarken nefes nefese kalma ve kendinden mutlu olmama, hareketlerde ister istemez yavaşlama.

2) Sağlık kısmı en önemlisi ama bir de giyecek birşey bulamıyorum. Evde bir sürü eteğim, kumaş pantalonum var ama ben takıldım bir kot pantalona, üstümde hantal kazaklar, başka birşey bulamıyorum giyecek. Eskaza birileri evlenecek falan olsa giyecek adam gibi birşeyim yok.Yeni birşey almayalı o kadar uzun zaman oldu ki (aslında bir nevi iyi birşey). Kocam zaman zaman giyecek birşeyler alalım sana dese de bu kiloya uygun birşey almak istemiyorum. Sanki bu kilolu halimi onaylamak olacak ve hiç zayıflayamayacağım gibi geliyor. Çizmelerimin fermuarı bile tam kapanmıyor, bacağımın yarısına gelince kalıyor, daha ne diyeyim ben.

3) Bebeklerimin fit ebeveynlere sahip olmasını istiyorum. Babamız klasik göbekli bir baba değil, sinir bozacak kadar bakımlı bu açıdan. Bu anne o babanın yanına yakışmıyor. Dışarıdan nasıl gözüktüğümüzü düşünüyorum da, tamam bu kadar dramatik değil durum, 10 gibi durmuyoruz en azından ama olmaz şekerim, olmuyor.

Kısacası en az 15 kilo vermem lazım. Daha önce yaptım, yine yaparım. Bu kadar acımasız olmayayım, ne de olsa ikiz bebek doğurdum, hormonlar, metabolizma komple değişti biliyorum ama bu düşünce aslında bana zarar veriyor. Bu kilonun adamı değilim ben, kaldırmıyor vücut işte. İcabına bakmalıyım.

Eskisi gibi diyet haberleri vermeye başlıyorum bundan sonra. Bekleyin beni, bomba gibi döneceğim :)