19 Eylül 2014 Cuma

Bir dönüm noktası daha

Şu yazıyı yazdığımda yeni başlangıçlara doğru ilerliyordum. Hayatımda yeni bir dönem başlıyordu. Eylül 2014 itibariyle bir başka dönüm noktasını daha yaşamaya başladık. Çocuklarım anaokuluna başladı (sayılır) :)

Bebeklerimin (kocaman oldular ama hala benim bebeklerim) doğduğu 9 Kasım 2014'ten bu yana evimizde hep dönüşümlü olarak anneanne-babaanne oldu. İkiz bebek oldukları için yatılı kalıyorlardı elbette. Çocuklar büyüdükçe dedeler de eşlik etmeye başladı. Allah hepsinden razı olsun, onlar olmasaydı bebeklerimizi maddi manevi bu kadar rahat büyütemezdik. Anneanne ve babaanne tek başlarına bakabilse de bakıcı tutmak gerektiğinde mutlaka tek bakıcı yapamıyorum diye arıza çıkaracak, iki bakıcı tutmak zorunda kalacaktık. Ankara'ya gidip geldiğim için aklımız da çocuklarda kalacaktı. Sağolsunlar bu yaşa kadar getirdik el birliğiyle. Ama çekirdek ailemiz ancak hafta sonlarında ve yegane evde olduğum zamanlar olan tatillerde birlikte olabiliyordu. Çocuklar bile yatak odamızı anneannenin ve babaannenin odası olarak biliyorlardı (yaklaşık 4 yıldır kendi yatağımda yattığım geceler toplamda 2 ayı geçmez herhalde).

Öğle uykusundaki tuvalet sorunumuzu çözememiş olduğumuz ve çok da küçük oldukları için (ve hazır bakan da olduğu için) kreşe vermeyi 4 yaşa ertelemiştik.

Ama artık anaokulu zamanı geldi. Çocuklarım 15 Eylül itibariyle anaokuluna başladı. (Bu da ayrı bir yazı konusu aslında, Sicilya'da kongredeydik, 14'ü gece evde olacaktık ancak ama uçak rötar yapınca son hızlı treni ve erken otobüsü kaçırıp otogardan ilk bulduğumuz otobüse atlayıp  5'e doğru evde olup 2 saat uykuyla çocukları yetiştirdik.)

Sonuç olarak artık hayatımızda yeni bir dönem başlıyor. Çekirdek ailemiz olarak baş başa olacağımız, kendi odamızda uyuyabileceğimiz, çocukların da bizle birlikte sabah okula gidip akşam eve döneceği günler başladı. Anlayacağınız hayatımız düzene girecek. Bakalım bizleri nasıl günler bekliyor.....

derken çocukları 2 yarım gün bırakabildik ancak, 2. günün akşamında kızım hastalandı. Binaların içi soğuk, herhalde üşüdü, biz de hava sıcak diye kısa kollu giydirmiştik dışarıdaki havaya kanıp. İyileşsin diye uğraşırken tabii ki oğlana bulaştı. Sonuç olarak 2 gün gidip 2 alıştırma gününü pas geçmek zorunda kaldık. Bugün götürelim derken anaokulu yeni yerine taşınacak dediler. Yani hayatımızda yeni bir dönem başlar gibi oldu ama tam başlayamadı. Umarım pazartesi günü her şey normale döner.

5 yorum:

Sevilay dedi ki...

geçmiş olsun miniklere, ilk yıl biraz sık hastalanabiliyorlar, ama başlamadıkları iyi olmuş, biz bir de 15 Ağustosta başlattık, pişman oldum, taşınma dolayısıyla ne bir düzen ne de bir etkinlik vs yapamadıklarından sıkıldılar çocuklar, şimdi gitmek istemiyor, okul sıkıcı diyor, okuldan soğudu yani, kesşke taşınmadan sonra başlatsaydım dedim :( neyse umarım düzelir, iyi çalışmalar

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

Kolaylıklar diliyorum Ferulagocum.

ferulago dedi ki...

Sevilay; içim rahatladı şimdi, iyi ki erken vermemişiz ama zaten erken başlatamazdık. Hasta olmalarını bekliyordum ama dakika bir gol bir şeklinde olmasaydı keşke :)

İçimden geldiği gibi; teşekkür ederim canım

deniz dedi ki...

Sevgili Feru, veli olmak ne güzel değil mi? Çocuklar iyleşir hemencik inşallah yine şevkle devam ederler. Daha neler var, hergün eve gelecek olan annem için resimleri,ilk 23 Nisan'ı, ilk karne törenleri... Biz geçen sene bunların ilklerini yaşadık ve gerçekten çok mutlulukla dolduk. Size de öyle olacak...

ferulago dedi ki...

İnşallah denizciğim merak bekliyorum o günleri, facebooktan takip ediyorum ben de sizi Elif Iraz kocaman olmuş maşaaallah :)