22+5

Yoğun geçen bir haftayı daha bitirdim. Aslında tam da bitmiş sayılmaz, bugün fakülteye gidip çalışmam lazım. Bugünü de atlatırsam bir süreliğine ferahlayacağım çünkü 15 izin alıp evime gidiyorum. Bu sene kocamla yıllık izinlerimizi Ankara-Eskişehir'de geçiriyoruz daha önce dediğim gibi. Seneye bebeklerle birlikte acısını çıkartırız nasıl olsa.

Dün kontrolümüz vardı. Bebeklerimizi gördük, kilo aldığım için hafif yollu fırça yedim yine. Doktorum gebelik zehirlenmesinden korkuyor. İlle olacak diye birşey yok elbette ama tedbirli olmakta fayda var. Demek ki kahvaltı için birşeyler ayarlamayınca yediğim poğaçaları da acilen bırakmak gerekiyor. Atladığım şeyleri de gözden geçirmeliyim.

Neyse. Bebeklerimizi gördük, mutlu olduk. Hala minik ekrandaki kalp atışlarını görene kadar rahatlayamıyoruz. Kötü birşey olmayacağımı biliyorum, bebeklerim sağlıklı bir şekilde doğacaklar ama önceki kötü tecrübenin eseri olarak ister istemez hala geriliyoruz. Ama artık geçecek çünkü bebeklerimin hareketlerini hissetmeye başladım. Ben bir süredir hissediyordum zaten ama hep bağırsak hareketidir, bilmemnedir, hissedemezsin, daha erken diyorlardı. Bense ısrarla hissettiğimi söylüyordum. Dün yine böyle hareketlerin birinde elimi hareketi hissetiğim yere götürdüm ve minik bir darbe yedim. Kocam inanamadı. O da eline koydu ve aynı darbeyi o da yedi. İkimizin de yüzündeki şaşkınlık ifadesini görmeliydiniz. Hele umduğumuzdan kuvvetli bir darbeyle karşılaşınca ikimiz de yerimizden sıçradık diyebilirim. Bebeklerim dışarıdan gelen seslere tepki vermeye başladılar artık. Bizim için hem şaşırtıcı, hem mutluluk verici, mucizevi bir andı. Gerisini de artarak bekliyoruz :)

Pazartesi yola çıkmadan önce tahlillerimi yaptıracağım. Bu sefer ek olarak şeker yüklemesi de yapılacak. Normalde şerbet vs. gibi çok şekerli birşey içtiğinde bile midesi bulanan ben bakalım aç karnına bir bardak suda 50 g şeker içtiğimde ne hale geleceğim. Iyhhh.