Gazetede gördüğümden beri aklımda bu konu aslında ama yazmaya ancak fırsat bulabildim. Pınar Altuğ Atacan'ın doğum yaptığına ilişkin bir haberdi ve diyordu ki: "Pınar anne oldu". O zaman aklıma geldi bu soru: Ne zaman anne olunur? Bana göre doğumda olunmaz ama ne zaman bilmiyorum açıkçası. Bazı kadınlar vardır ki anne olarak doğarlar. Annelik onların tüm hayatında vardır, gördükleri her bebeği sıkıştırırlar, evlenip anne olmayı dört gözle beklerler. Ben hiçbir zaman böyle biri olmadım. Çocukları, bebekleri severim ama mıncıklayıp durmam, biraz mesafeliyimdir. Ama çocuklar beni sever. Herhalde kendilerine biraz büyük gibi davrandığım, oralarını buralarını koparmadığım için. Hormonal bir durum olduğunu düşünüyorum. Anne-çocuk arasındaki bağı kuvvetlendiren hormon oksitosindi galiba, bende fazla olmasa gerek.
Peki o zaman annelik hissi ne zaman oluşur? Birkaç görüş aldım, bir arkadaşım dedi ki "bana 4. ayda geldi o his". Sorumluluk hissinden bahsetti daha ziyade. 3. aya kadar (Allah korusun ama) düşük riski olduğundan, risk azalmaya başladığında iyice hissetmeye başladığını söyledi.
Şu anda 4 aylık hamile olan bir arkadaşım ana rahmine düşünce anne olunur dedi.
Bir başkası hamile kalındığında anne olunur, doğum yapılınca baba olunur dedi.
Anlaşılan herkesin annelik hissi kendine özel. Ben kadınların doğum yapınca değil de hamilelikteki bir zamanda anne olduğunu düşünüyorum ama dediğim gibi hangi zaman bilmiyorum. Umarım bunun cevabını daha fazla geç kalmadan bulabilirim.
:)
8 yorum:
sen böyle mesafeli isen vay benim halime.
bende şöyle oldu.test sonucu pozitif çıktıktan itibaren içimdeki canlıya olan sorumluluğun vermiş olduğu hisle hep onu koruma çabasına girdim hatta daha 2 aylık olmasına rağmen karnımın üstüne yatmamaya özen gösterdim.oysa yüzü koyun yatmayı çok severdim.değişik bir duygu isteyen herkesin yaşamasını dilerim.
inşallah yakın zamanda ben de bulurum, bana göre ise bu bir çocuğun varlığıyla yakınlaşmaya başladığın andır. Mesela ben doğum yapmadım ama yeğenlerime anne gibi hisler besliyorum onların her anlarında yanındaydım. bence yakınlık mesafesi devreye giriyor burda
RamirezK, insanın kendi çocuğu farklı olur sen endişe etme :)
içimden geldiği gibi, neyse ki yüzükoyun yatmayı sevmiyorum, kolay olacak benim için demek ki
GeCe, yeğenim yok, sülaledeki diğer yavrular da hep uzakta oldu, belki o yüzden gelişmedi bende pek
Benimde cocuklarla aram cok iyi oldugu halde kendimi bir anne olarak hic dusunmuyorum..Agir geliyor bana biraz bu kelime..
bende o annelik ic güdüsü cocuklugumdan beri var. Ilk kardesim oldugunda 4 yasimdaydim ve ona baktigimi cok iyi hatirliyorum. ikincisi dogdugunda 11 yasimdaydim o da elimde büyüdü. Ailenin en büyük cocugu, hele kiz iseniz, otomatikman sorumluluk sahibi oluyorsun. Ben de her cocugu minciklamam, rahat birakirim ama cocuklari cok severim. Onlarin da beni sevdigini düsünüyorum. Ama kücük yasta cocuk bakmak zorunda kaldigimdan midir nedendir (hala bakiyorum) bir türlü cocuk sahibi olma istegi olusmuyor bende (malesef).
Ben doğumdan sonra hissetmeye başladım daha derin olarak.Diğer çocuklara mesafenize bakarak,kendi çocuğunuzla aranızda olacakları tahmin etmek çok zor.Yaşamayan bilmez.Panik,endişe ile karışık içten kuvvetle gelen bir sevgi seli.Onu görmeden,kokusunu almadan 1 saniye geçiremezsiniz.Eğer bir hastalığı yoksa annenin,emzirebiliyorsa,bu bağ daha da kuvvetli oluyor.Herşeyiyle hizmete muhtaç bir bebek de ancak bu duygularla bakılabilir bence...
Haydins, Zeynep A, umarım siz de istediğiniz zaman çocuk sahibi olursunuz. Annenin hazır olması çocuğun sağlıklı gelişimi için çok önemli olmalı.
kurunkalem, çok haklısınız, yaşayıp görmek lazım. Darısı bana ve tüm isteyenlere umarım :)
Yorum Gönder