Evime geleli 2 hafta oldu. 2 haftadır işten güçten uzağım. Bol bol dinlendim, hafif yürüyüşlerle birlikte spor yaptım, kocamla vakit geçirdim, kıtırla oynadım.
Bu kadar ara verdikten sonra geri dönmek aslında çok zor geliyor. Ankara'dan ne şartlar altında geldiğimi, neler yaşadığımı bu 2 haftada tamamen kafamdan sildim sanki. Evde olunca zaman mevhumu da kalmıyor, günler birbirine karışıyor. O yüzden bu 2 hafta bana 2 yıl gibi geldi. Dertlerimi, tasalarımı Ankara'da bırakmıştım ama şimdi tekrar karşılaşmak zorundayım.
Hamile olduğumu pek az kişiye söylemiştim. Ama bu 2 haftalık yokluğum nedeniyle ve aldığım raporda durum açıkça yazıldığı için herhalde fakültedekilerin çoğu öğrenmiştir. Şimdi ahlar, vahlar olacak, bir sürü kişiye dert anlatmak zorunda kalacağım. Taziye ziyaretlerini pek sevmem, tamam başsağlığı dilemek, acıyı paylaşmak güzel birşey ama bir yakınını kaybeden birine başsağlığı ziyaretine gittiğimizde sanki yarasını kanatıyor, acısını unutmasına izin vermiyormuşuz gibi geliyor bana. Yanlış düşünüyorum belki ama karşımdakini üzmek, nasıl-neden olduğunu tekrar tekrar anlatmasına neden olarak deşmek istemem yarasını. İşte şimdi de bana öyle olacak. "Aaaa, hamile miydin sen? Peki neden böyle oldu? Birşey mi yaptın acaba? İlaç falan mı kullandın bilmeden? Tüh tüh, nerde oldu operasyon? Gençsiniz nasıl olsa yine olur. Yaş ilerliyor, acele edin. Acaba kız mıydı erkek miydi?" Falan filan.
Umarım korktuğum gibi olmaz da insanlar fazla kurcalamaz. :(
5 yorum:
Kesinlikle haklısın böyle duurmlarla bende pek karşılaşmayı istemem. Ne diyeceğini bilemez insan. Çünkü ne dese boş . Kısaca "üzgünüm ,geçmiş olsun" yeterli belkide...
doğrusu bana da öyle geliyor o ziyaretler ve üniv de öyle bir alışkanlık var ki gitmesen demesen suç oluyor inşallah fazla sıkmazlar canını
kurcalanmaktan ve zorunluymusum gibi tek tek aciklama yapmaktan nefret ederim ya. seni cok iyi anliyorum inan. bi de merakli merakli tipler vardir ya illa desecek herseyi ogrencek. bassagligi dilemek ayri bisey, "gecmis olsun uzulme" dersin. ama bazilari var ki bassagligi dileyim derken yaralari desiyolar da desiyolar. umarim bilinclice konusurlar ve sen de kisa ve net cevaplar vererek onlari kirmadan "seni desmemelerini" saglarsin ferulago'cum. :(
bence de çok zor bi durum. umarım seni teselli edecekler diye daha da üzmezler, insanlar bi acayip çünkü...
ben de ne biçim moral verdim yanlız di mi? :))
özii, keşke o kadarla bıraksalar.
GeCe, bizde de aynı durum var maalesef
lori, uyuz cadı, dediğiniz tiplerden maalesef çok var etrafta, bir iolmasa diğeri mutlaka deşecektir konuyu. Off, içim sıkıldı şimdi.
Yorum Gönder