Yumurtaların fotoğrafını çekmek istedik ama kuşların biri (artık anne midir baba mıdır anlayamadık) bir türlü fırsat vermiyordu. Yanına kadar gitsen bile kaçmıyor, daha da yaklaşsan saldırıya geçmeye başlıyordu. (Gözümün önüne kuşlar filmi geldi nedense.) Öbür kuş daha korkak. Kapıyı açsan kaçıp gidiyor nedense salak. Neyse, nöbet değişimlerinden birinde yumurtaların resmini çekebildik.
Sonra da araştırmaya başladık, güvercinlerde kuluçka dönemi ne kadar sürer, yavrular ne kadar zamanda büyür vs. Eğer kocam gider gitmez yumurtladılarsa yavrular yakında çıkar diye heyecanlandık. Balkonda da ikizlerin olacak olmasına pek sevindik. 2 gün kadar sonra korkak kuşu ağzında beyaz birşeyle uçarken gördüm. Hah dedim, yumurta kabuğu bu. Gerçekten de öyleymiş. Yumurtaların birinden yavru çıkmış. Pek çirkin ama pek güzel, pembe derili, sarılı tüylü minik bir kuş vardı diğer yumurtanın yanında. Torunumuz olmuş gibi hissettik kendimizi. Acaba diğer yumurtadan da yavru çıkacak mı yoksa boş mu diye meraklandık bu sefer de. Ondan da yavru çıkarsa çok mutlu olacaktık.
Diğer yavru ne durumda, hangi kuş nöbette diye kolaçan ederken başka kuşlar gördüm balkonda. 2 tane başka güvercin (artık diğerlerinin arkadaşı mıdır nedir) diğer saksıları gözüne kestirmişti anladığım kadarıyla. Kovalayınca elektrik tellerine kadar gidiyorlar, ilk fırsatta balkona geri dönüyorlardı. Alışveriş için dışarı çıktık bir süreliğine, döndüğümüzde o güvercinlerden birinin sümbüllerimi diktiğim minik saksıma gayet güzel yerleşmiş olduğunu gördüm. İyi de anam balkonun kuş kapasitesi dolu, size yer yok. Acaba yumurtladı mı, eğer öyleyse artık yapacak birşey yok derken henüz yumurtlamadığını gördk ve kovaladık. Saksıların üzerine de torba geçirdik ve kapasiteyi yine 1 aileyle sınırladık. Biz diğer kuşlarla uğraşırken diğer yumurtan da yavru çıkmış meğerse. Yerinden kıpırdamayan kuş nöbet yerini terkettiği zaman görebildik ancak. Artık balkonumuzda iki tane yavrumuz var ve biz salak gibi sürekli peşlerindeyiz, fotoğraf çekmeye çalışıyoruz. Yaptıkları hareketleri seyredip gülüyoruz, sanki bizim yavrularımız gibi mutlu oluyoruz. Demek ki bizim ikizler geldiğinde iyice manyak olacağız.
Yavruların fotoğraflarını aktarmadım daha. Onlar da yarına kalsın.
3 yorum:
:)
nolur dikkat et , yavrulara karga saldirmasinn.
Selam, blogunuza bayıldım... Oturup birçok postu okudum, yaşadığım bazı olaylar o kadar benzerdi ki bana güç verdi, artık daimi takipçinizim... Sevgiler...Elvan
loriciğim, merak etme annede biz decanavar gibi kolluyoruz yavrularımızı.
Elvan, hoşgeldiniz, faydam olduysa ne mutlu bana :)
Yorum Gönder