Pideler eskiden daha güzeldi sanki

Eve giderken yolumun üstünde yanyana iki tane ekmek bayii var. Özellikle ramazanda akşamüstü kasa kasa pideleri yol üstüne çıkarıyorlar, o mis gibi kokuya dayanamayarak oruç olsanız da olmasanız da mutlaka bir tane alıyorsunuz. Pideler eğer yeni geldilerse hafif sıcak oluyorlar ve güneşin altında bir süre daha sıcak kalıyorlar ama eve gittiğinizde geride sadece mis gibi koku kalıyor, sıcaklığı geçmiş oluyor.

Ben küçükken pidelerimizi ekmek fırınlarından kendimiz alırdık, bakkala veya bayiye gelmesini beklemezdik. Fırının önünde uzun bir sıra olurdu hep. Sıraya girerdik çocuk halimizle. Fırıncı küreği fırına sokup çıkardıkça nar gibi kızarmış pideler çıkardı dışarıya. Kaç pide çıktığını sayar, öndekilerin fazla almamasını umut eder, sıranın bize ne zaman geleceğini hesaplamaya çalışırdık. Öndekiler fazla fazla alınca kürekteki pideler biterdi, yeni partiyi beklemeye koyulurduk. Sıra bize gelince pideleri ince bir kağıda sararlardı, eve elimiz yana yana giderdik. O pide hem sıcacık hem de mis gibi kalırdı, afiyetle de yenirdi.

Geçen kocamla konuştuk bunu. O da benim gibi fırına gidip pide almış küçükken. Ama bizim çocuklarımız böyle birşeyi bilmeyecekler, tıpkı şimdiki çocukların ve gençlerin bilmediği gibi. Pideyi bakkaldan alınan birşey olarak bilecekler. Pide beklemenin güzelliğini, ucundan koparmaya çalışırken ellerin yanmasını bilmeyecekler. Pidelerin eskiden daha lezzetli olduğuna karar verdik kocamla, belki de o pidelere lezzet katan bizdik.