Unutkanlık hikayelerime devam

Ne zamandır unutkanlığımla ilgili birşey yazmamıştım. Tam haftadönümü, aydönümü kutlamalarına hazırlanırken dün akşamki bir unutkanlığım bu sabahımı rezil etti. Aslında çok abartmayayım, planlarımı bozdu diyeyim. Akşam Fakülteden çıkarken anahtarımı yanıma almamışım. Oda arkadaşım benden sonra çıktığı için kapıyı kilitlemem söz konusu değildi, eksikliğini hissetmedim haliyle. Anahtar da masanın üzerinde okuduğum defter yığınlarının altında kalmış sağolsun. Annemler evde olduğu için kapıyı açıp eve girme problemim de olmadı. O yüzden unutkanlığımın etkileri sabah görülmeye başlandı. Yapmam gerek bir sürü iş var, laboratuvar defterlerinin okunması, 9'daki dersin hazırlıklarının yapılması lazım. İşim gücüm çok diye erken gelmeye karar verdim, 8:15'te fakültedeydim ve kapımın önünde dikilmiş, çantamın içinde umutsuzca anahtarlarımı arıyordum. Unuttuğumu anlayınca bir çözüm yolu aramaya başladım. Önce herbaryuma gittim, Görevli arkadaşın gelmiş olduğunu umuyordum ama gecikecekmiş, yoldaymış. Teknisyen ağbimizi aradım, o da henüz yoldaymış. Diğer asistan arkadaşlar biraz gecikeceklerdi bugün biliyordum. Aklıma hocalarımızdan birinin hergün 8 civarında okula geldiği geldi, hemen odasına koştum ama Murphy kurallarından biri olsa gerek, o da gelmemişti. Onu ara bunu ara derken herkesin en erken yarım saat sonra gelebileceği ortaya çıktı ve tam o anda aklıma parlak bir fikir geldi. Dekanlık'ta tüm birimlerin yedek anahtarları vardır. Yedek anahtarı almaya hemen Dekanlık katına gittim. Ne Dekan sekreteri ne de Fakülte sekreteri ve onun sekreteri, kimseler gelmemişti. Herkesin bana garezi var bugün anlaşılan. Çay ocağında görevli arkadaş sağolsun kapıyı açtı da bana yedek anahtarımızı alabildim.

Mutlu sona ulaşmak bu kadar kolay değil tabii. Anahtar maalesef açmadı çünkü arkadaşlar sağolsun kapının arkasında anahtar bırakmışlar. Kendimi yarışma programında bir sürü anahtar arasından birini seçmiş, kazanacağım arabanın kapısını açmaya çalışan ama sonuçta açamayan yarışmacı gibi hissettim. Yangın, sel gibi acil bir durum olsa o kapıdan içeriye girmenin imkanı yok. Bir ara gecenin 2'snde bekçi çağırmıştı okula onu hatırladım şimdi. "Sizin oradan dumanlar geliyor gelin bakın" diye. Neler neler yaşadım şu okulda, hepsini yazsam roman olur :) Neyse. Anahtar dönmeyince kös kös kantine veya kütüphaneye gideyim bari diye düşündüm. Ama bir yandan da 9'da ders var, yoklamalar ortada yok. Diğer asistan arkadaşı arayıp durumu anlattığımda dersin hocasının (aynı zamanda Anabilim Dalımız Başkanı olur) ders günleri 8:30'da geldiğini söyledi. Hemen odasına koşturdum ve nihayet karşımda anahtarı olan birini bulabildim. Hocam 8'de gelmiş meğerse, ben yaklaşık 20 dakikadır boş yere deli danalar gibi etrafta dolanıyormuşum. Hemen onun anahtarını alarak herbaryuma girdim, oradan odamızın yedek anahtarını aldım ve en sonunda odama girebildim. Kısa bir süre de elimdeki yoklamayı nereye koyduğumu hatırlamaya çalıştım ama sonunda derse de yetiştim, defterlerimi okumaya da başladım.

Bu unutkanlığı somut bir nedene bağlayamadım maalesef. B12 eksikliğim yok, olsaydı alırdım vitaminlerimi, yaptırırdım aşılarımı oh ne ala. Ama bu nedensiz unutkanlıkla ne yapacağım bilmiyorum.

Bu arada sabah erkenden Fakülte'de kimselerin olmadığı da ortaya çıktı. Umarım Dekanımız bu yazıyı okumaz :)