Bugün varız yarın yok

Yazmak istiyorum ama feci bir yoğunluk var bu aralar. Yapılması gerekenler yetişmeyince akşam eve götürüyorum, böylece evde yapılması gerekenler aksıyor, derken herşey birbirine karışıyor. Daha sobelendiğim çantamın içini bile dökemedim ortaya. Şu anda bile yapmam gereken bir işten zaman çalarak bunları yazıyorum ama yazmam lazım.

Dün bir ara fotokopiye indiğimde bir vefat haberi aldım. Öğrencilerimizden biri vefat etmiş. Aftan dönen eski öğrencilerdendi, benden hayli büyüktü. Bizden hiç ders almamış olmasına rağmen her gördüğünde selam verir, nasılsınız hocam diye hal hatır sorardı (dün dersine girdiğim öğrenciler selam vermiyor mesela, yeni nesil iyice garipleşti). Her zaman güler yüzlü bir insandı, birkaç ders yüzünden sıkıntı çektiğini biliyorduk ama demek ki gülen yüzünün altında başka sıkıntılar da varmış, kalp krizi geçirerek hayata veda etmiş. Daha geçen hafta görmüştüm oysa, konuştuğum arkadaşlar "biz daha dün akşam karşılaştık, konuştuk" dediler. O akşam akıp gitmiş hayattan. Okulu bitiremeden, çok istediği, uğrunda aftan geri döndüğü eczacı diplomasını alamadan, yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken...

Hayatın ne zaman ne getireceği, kimin başına ne geleceği belli olmuyor. Sevdiklerimizin kıymetini bilelim, hiçbir şeyi ertelemeyelim. Uzun zamandır ihmal ettiğim, ettikçe de utancımdan arayamadığım kadim bir dostum var. Hemen arayacağım onu, uzun uzun konuşacağım.

:(