Hala yetişemiyorum

Koskoca bir haftasonu geçti ve ben hala gerideyim. Bu haftasonum çamaşır yıkamak ve ütü yapmakla geçti neredeyse. Üstümde hala bir yorgunluk. Cumartesi gece film seyrederken uyuyakaldığım için kocam bana yine kızdı. Haklı adamcağız, filmi ben seçiyorum haydi seyredelim diyorum ve uyuyorum, tek başına seyrediyor. Eğer birşey seyrederken kanepeye yatarsam sonuçta mutlaka uyuyorum. Dayanmaya çalışıyorum ama olmuyor. Şu miskinliği yorgunluğu bir atabilsem. Uykuyu çok sevmem ama kahvaltı yaptıktan sonra yine yatmak ve uyumak, uyumak, uyumak istiyorum bu ara.

Pazar günümüzü yıkanan çamaşırları ütülemekle geçirdim. Kısa aralıklar vererek saatlerce ütüledim sanıyorum, geçen haftalardan kalan bir sürü şey vardı (geçen haftasonu eve gelmeyince birikti haliyle), ütüle, ütüle anca bitti. Neyse ki ütü yapmayı çok severim. Yazın sıcakta biraz sıkıntılı oluyor sadece ama nedense seviyorum işte. Ama bu sefer bayağı yormuş beni, saatlerce ayakta durma nedeniyle oluşan belimin ağrısını bir türlü geçiremedim. Televizyon seyretmek için hafifçe uzandığımda yine uyuyakalmıştım.

Keşke bu hafta geri dönmesem de evimde otursam, hiç çıkmasam hatta, o işi halletsem, bu işin ucundan tutsam, hava dışarıda buz gibi ve ev sıcacıkken güzel bir müzik açsam, elimde nescafemle pencereden dışarıda bensiz akıp giden hayata baksam. Akşamları da tatlımın kollarında uyuyakalsam. O beni dürtüp uyandırmaya kalktığında da "uyumuyorum ki ben, sana öyle geliyor" diye şirretlik yapsam. Sonra da yüzümde koca bir gülümsemeyle o sıcacık kolların arasında yine uyuyakalsam.

Hayaller bir yere kadar. Kalkıp çantamı hazırlamalı, etrafı toplamalıyım. Otobüs bensiz hareket eder yoksa :(