Kocamla yemek yaptık

Geçen haftadan kalan noodle yapma planımızı dün akşam eve geldiğimizde gerçekleştirdik. 1 hafta beklememizin sebebi malzemelerin eksik olmasıydı. Kocam noodle yemeyi pek sever. Ankara'ya geldiğinde mutlaka Acity'deki Galga (moğol barbekü)'ya uğrarız. Eskişehir'de ise Yum Yum Noodle House imdadımıza yetişiyor. Fiyatları Ankara'ya kıyasla çok makul. Geçenlerde kocam kendimiz yapamaz mıyız bunu, yağını falana ona göre ayarlayalım diye sorunca hemen aklıma Real'de noodle bulabileceğimiz geldi. Migros'ta gördüğümü hatırlamıyorum çünkü. Hemen Real'e gidildi ve 2 paket noodle alındı. Kocamın istediği diğer malzemeleri de Eskişehir'de tamamlayacağımızı umduk ancak soya filizi bulamadık. O yüzden yine Ankara'dan getirmeye, getirene kadar da yemek planını ertelemeye karar verdik. O akşam Yum Yum imdadımıza yetişti tabii ki (ben yiyemiyorum diyet gereği, sadece seyirciyim). Bu hafta maalesef aramama rağmen soya filizi bulamadım ama diğer malzemeler tam olunca yine de yapmaya karar verdik. Brokkoli, havuç, kırmızı biber ve mantar ekledik, wokta az miktarda yağda kızarttık, sonra da önceden 5-6 dakika haşladığımız noodle'ı ekledik. Kocam acı biberini, baharatlarını kendine göre ayarladı. Tek hatamız şu oldu (bizden kaynaklanmıyor aslında), noodle paketinin üzerindeki tarifi yapalım dedik (aslında onu kes, bunu kavur, şunu ekle, yine kavur, tarife ne gerek). Tarifte bir yemek kaşığı sulandırılmış nişasta ekleyin diyordu. Maalesef ekledik ve wok tabanına yapışıp kaldılar. Bir daha koymayacağız. Soya sosunu da ekleyince harika bir yemek oldu.

Ne var yani, normal bir yemek işte, makarna yapmaktan ne farkı var, ya da bloga yazmaya değer mi diyebilirsiniz. Ama benim için büyük önemi var. Kocam çok fazla sebze yemeyi sevmez. Brokkolinin adını bile anmaz mesela ancak burada yediği noodle'ın içine koyduklarından tadına alıştı galiba ki brokkoli de alalım, koyalım içine dedi. Çok şaşırdım. Kocam + brokkoli= mission impossible? Olabiliyormuş demek ki. Kırmızı biber, mantar? Aman Allahım. Taze soğan eklemeyi unuttuğumuz yeni fark ettim. Onu da bu akşama yaparız artık.

İkinci önemi ise wokun başına kocamın geçmesiydi. Ben sadece sebzeleri soydum ve doğradım. İçine koyduğu eti o kızarttı, wokta sebzeleri yağda kavurdu, noodle ekledi, herşeyi o yaptı yani. Dedim ki bunu fotoğraflamalıyım. Özellikle de benim gibi Ege mutfağına, sebzenin her türüne düşkün biri için unutulmayacak bir andı bu. Keşke enginar yemeye de ikna edebilsem. (Not: Geçen haftadan beri hasretle beklediğimiz için porsiyon biraz büyük. Bir de ilk defa kendi evimizde dumanı tüten sıcak bir noodle yiyoruz, evden sipariş verdiklerimiz gelene kadar soğuyordu çünkü).