17 Şubat 2009 Salı

Hayat bu-2

Pazar akşam 20:30'da anneannemizi kaybettik. Eşimin anneannesiydi, benim sadece yaklaşık 5 yıllık anneannemdi ama tanıdığım kadarıyla çok tatlı bir kadındı. Minicik, incecik, ilerlemiş yaşına rağmen evinin işini yapmaya çalışan, birlikte yaşadığı oğlunun geceleri işten gelmesini bekleyen, gelince içmesi için çay demleyen akça pakça, kocama baktığı zaman gözlerinin içi gülen, ziyarete gittiğimizde vedalaşırken "yine gelin olur mu kızım" diye istekte bulunan, her gittiğimizde birşeyler yedirmek için kendini paralayan tatlı bir kadın. Pazar günü yorgun vücudu daha fazla dayanamadı. Öldüğünde ne mutlu ki yanında sevdikleri vardı. Haberi alır almaz biz de gittik. Yattığı odaya girmeye cesaret edemedim. Annem ve dayılarım perişandı. Metanetli tek bir kişi vardı, o da yıllardır bir sürü ölüm görmüş, kanını canını toprağa vermiş olan büyük teyzemiz, anneannemizin en küçük kardeşi. Dedim ya ölümün her türlüsü zor, yaşlı, genç farketmiyor. Ne kadar hazırlıklı olsanız da, artık acı çekmeyecek, kurtuldu deseniz de yine de çaresiz bırakıyor insanı.

Pazartesi için izin istedim hocamdan, sağolsun hemen verdi. Otobüs biletlerini hemen değiştirdik ve cenazeye katıldık. Evde bir sürü kadın, komşular, akrabalar, çoğunlukla yaşlı, bir sürü insan vardı. Seveni çokmuş rahmetlinin, ne mutlu ona. Camiden çıkıp evin önünden geçti cenaze arabası, evin önünde dua okulduktan sonra erkekler mezarlığa doğru yola çıktı, biz de kadınlar olarak evde kalıp yemek dağıtımına yardım ettik. Upuzun bir araba konvoyu vardı. Dedim ya, seveni çokmuş anneannemizin, mekanı cennet olsun.

Evi dolduran kalabalık gittikçe azaldı, en sonunda bir avuç yakın akraba kalakaldık. Bizler de evlerimize gidince geride kalanların halini düşündüm. Bizler kendi evlerimize gidip kapımızı kapadık, hayatımıza devam etmeye başladık. Ya o evde kalanlar, anneannemle birlikte yaşayanlar, onlar ne yaptı acaba. Bir röportajda "insan annesi öldüğü zaman büyür" gibi birşey okumuştum. Röportaj kimleydi, kim yapıyordu hatırlamıyorum ama çok doğru bir laf. Annelerimiz hayattayken hep onların küçük çocuğuyuz. İster eşek kadar adam olalım, ister kendimiz anne-baba olalım, nazımızın geçtiği, hastalanınca mızıldandığımız, her türlü kahrımızı çeken kadınlar onlar. Allah hepimizin annesine (ve babasına) uzun ömürler versin, birlikte uzun yıllar yaşamayı nasip etsin. Mekanın cennet olsun anneanne, nur içinde yat.

Camide cenaze namazının kılınmasını beklerken yıllar önce katıldığım bir başka cenaze geldi aklıma. Bir başka üniversitenin aynı bölümünden gencecik bir arkadaşımız ölmüştü. Geleceği parlak bir bilim insanıydı, 1-2 yıl önce evlenmişti. Dağcılıkla ilgilendiği için çok güzel bitki fotoğrafları çekerdi. Yüksek dağ florasında bir numara olacağını düşünürdük hep. Çok sevdiği dağlardan bir gün dönemedi. Cenazesine Hacettepe, Ankara ve Gazi Üniversitesi'ndeki ilgili Anabilim Dallarından katılım oldu. Kocatepe Camii'nin koskoca avlusunu unutamam. Ailesi acı içinde bir yerlere çökmüş kalmışken son görevini yapmaya gelen hocalar, asistanlar arasında sanki bir kokteyl parti veya sempozyumun hoşgeldiniz toplantısıymış gibi "siz neler yaptınız görüşmeyeli, o çalışma nasıl gidiyor, biz de yazlık aldık tatilden yeni döndük" vs gibi konuşmalar dönüyordu. 2 arkadaşımla birlikte nasıl sinir olduk anlatamam. Bilmiyorum, çok kızmamak gerek belki de çünkü ateş düştüğü yeri yakıyor ve hayat diğerleri için devam ediyor.

Hepinize sevdiklerinizle birlikte uzun ve sağlıklı bir ömür diliyorum.

18 yorum:

lale kunt dedi ki...

başınız sağolsun, çok üzüldüm :(

ferulago dedi ki...

Çok teşekkür ederim. Kurtuldu diye avutuyoruz birbirimizi.

ıvır zıvır dedi ki...

başınız sağolsun... hem anneanneniz için.... hem dostunuz için... :S

yazınızdaki hocalara belkide gerçekten çokda sinirlenmemek gerek ..yani bizim kadar üzülmeyenler için... ama yinede o hüznü bozmamaları gerekirdi...

serrose dedi ki...

Basin sagolsun ben de uzuldum :(

Adsız dedi ki...

basiniz sagolsun... olumun guzel bir yani yok ama yine de guzel bir hayat yasamis olmasi ve veda ederken en sevdiklerinin yaninda olmasi birazcik tesellir verir insana..

Haydins dedi ki...

Basiniz sagolsun..Bu ara hep ust uste kayip haberleri aldim..

GeCe dedi ki...

eşinin ve senin başı sağolsun malesef ölüm hayatın gerçeği mekanı cennet olsun ananenin

Merve dedi ki...

başınız sağ olsun..mekanı cennet olsun inşallah...gözlerim dolu dolu okudum yazdıklarınızı ateş düştüğü yeri yakıyor.. geçtiğimiz haftada ben hiç tanımadığım babam 15 yaşındayken ölen dedemin kabrine gittim..yakınlardaydım görmek istedim sanki kendine çağırdı beni başında kaldım konuştum,sevdim uzun uzun o sırada başka bir tanımadığım amcanın cenazesi oldu onada katıldım..o gün ve ertesi bir iki gün kendime gelemedim ara ara hep ağladım neden bende bilmiyorum ama sanırım çok etkilendim..Hepimiz bir gün öleceğiz çok klasik bir söz ama doğru bunu bilerek geride birşeyler bırakmak lazım ki sizin anneanneniz öyleymiş ne mutlu ona ve onu sevenlere tekrar başınız sağolsun..

neslihan erzincan özgür dedi ki...

Başınız saolsun,mekanı cennet olsun anneannenizin.sevgiler...

Adsız dedi ki...

Başınız sağolsun, Allah kalanlara uzun ömür versin. O bahsettiğiniz cenaze törenine ben de katılmıştım ve aynı şeyleri düşünüp hayret etmiştim. Bir daha da öylesini görmedim. Sevmediklerinden veya üzülmediklerinden diye değil de algılayamadıklarından olsa gerek diye düşünmüştüm, düşünmek istemiştim. Ama hala ne zaman genç biri ölse genç bir dağcı ölse, hocam aklıma gelir, o cenaze töreni aklıma gelir, üzülürüm. Hayat diğerleri için devam etse bile bu gibi insanların yokluğu herkesin hayatından birşeylerin eksik kalmasına neden oluyor bence.

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

Başınız sağolsun. Hayat herkes için bir zaman bir yerde sonlanıyor ama ölümü kabul etmek, edebilmek çok zor geride kalanlar için...

ferulago dedi ki...

Başsağlığı dilekleriniz için hepinize teşekkür ederim. Hayat devam ediyor evet. Sanıyorum bizim çıkarmamız gereken ders sevdiklerimizin kıymetini yaşarken bilmek, aramak, sormak, birlikte vakit geçirmeye çalışmak.

İLKAY dedi ki...

canım benim başınız sağolsun tekrardan...

zilsizzarife'nin yeri dedi ki...

Hayat işte...
Keşke elden bişey gelse...
Anneannciğin yolu ışık olsun.
Allah geride kalanlara sabırla versin.

ferulago dedi ki...

uyuz cadı, ıvır zıvır, serrose, salıncakta iki kişi, Haydins, GeCe, Merve, neslihan, gülin, Aydan Atlayan Kedi, İlkay, zilsizzarife'nin yeri, hepinize mesajlarınız, dileklerinizi için hem kendi hem de eşim adına çok teşekkür ederim.

gülin, diyetin iyi gidiyordur umarım.

Hepinize sevgiler

Adsız dedi ki...

başın sağolsun :(
bizde eşimin ananesini kaybettik geçen ay. kızlarının torunlarının gözü önünde vermiş son nefesini, hala bahsi geçince ağlıyorum. o kadar güzel bi ölümle gitmişki. biraz uzanıyım demiş arkasını dönmüş yatmış bi daha kalkamamış. elden ayaktan düşmeden. sıcacık evde çocukları torunları yanında.insan hep sevdikleri yanında olsun istiyor ama ölüm illa gelecekse böyle gelsin.

Gülen Tezer dedi ki...

İtiraf etmeliyimki sadece başlığı okumaya cesaret edebildim.Başınız sağolsun.Allah bu acıyı unutturacak acı vermesin sizlere..

ferulago dedi ki...

özlem, çok haklısın, sevdiklerinin yanında huzur içinde ölmeli insan.

Gülen Tezer Üstün, ben de üzüntü üzüntü çeker mantığına inanırım. O yüzden fazla üzülmemeye, isyan etmemeye çalışırım.

Çok teşekkür ederim ikinize de.