Anneler günü ve son zamanlardaki yoğunluk

Bu aralar yine ortadan kayboldum biliyorum. Öyle yoğun ki işler bırakın kendi bloguma yazmayı, takip ettiğim bloglara girecek vakti bile bulamıyorum. Dersler zaten bitmedi , bir de 2. arasınav zamanı gelince, sınav hazırlığı, öğrenci işi, dersler, okunacak defterler, kağıt hazırla derken vakit feci halde geçiyor. Dün pratik sınavımız vardı mesela (hayır, günleri karıştırmadım, sınav cumartesi oldu). Teorik-pratik olarak 2 kısmı olan ve toplam (2 grup için) 3.5 saat süren bir sınav. Hazırlığı vs nedeniyle (ki cuma günü hazırlığın büyük kısmını halletmiştik) sabah 7:30'da girdiğim fakülteden 14:00'de çıkabildim mesela. Sürekli ayakta kalıp koşturmaktan ayaklarım daha ilk sınavın ortalarında feci halde ağrıyordu, sonrasında perişanlık diz boyu. Maalesef bunun aynısını bir de final sınavı olarak yaşayacağız. Şu anda düşünmek bile istemiyorum. O kadar yorgunum ki uyumak istiyorum. Sabahları zaten erken kalkıyordum ama bu sınav yüzünden cumartesi sabahı da erken kalkmak zorunda kaldım (zaten 6-6:30 gibi kalkan biriyim, varın daha erkenini siz düşünün). Bu sabah da ALES sınavında görevliyim, yine erken kalktım. Yarın da ders var, onun için erken kalkacağım. Salı günü herhalde uyanamam, fakulteye de kaçta gidebilirim bilemiyorum.

Gelelim günün anlam ve önemine. Hepinizin bildiği gibi anneler günü bugün. Bu seferkinin benim için daha farklı bir anlamı olacaktı ama olmadı, seneye inşallah.

Anneme yaptığım kolyeyi hatırlarsınız. Kargoyla yolladım anneme, eline geçince de pazar gününü beklemeden açması için ısrar ettim. Telefonda konuştuğumuzda fazla bir sevinç, hıçkırıklarla dolu ağlama falan olmadı. Biraz hayal kırıklığına uğradım açıkçası. Kocamın geçen sene annemin yaşgünü için yolladığı ve hatta benim de haberimin olmadığı çiçek telefonda hüngür hüngür ağlatmıştı oysa. Ne yalan söyleyeyim kıskandım. Ertesi gün babama "annem kolyesini takıyor mu?" diye sorduğumda "ben de sana onun için kızacaktım, neden ağlatıyorsun bu kadını?" dedi. Meğer kargo geldiğinde babam evde yokmuş. Bana telefonda cool takılarak teşekkür eden kadın, babam eve geldiğinde olayı anlatırken hüngür hüngür ağlamış. Kolyeyi boynundan sadece iş yaparken çıkarıyormuş, o da bir yerlere takılır da kopar diye korkusundan. Bunları duyunca içimin yağları eridi açıkçası.

Tüm annelerin anneler günü kutlu olsun ve darısı seneye benim başıma olsun :)