Bu nasıl bir felaket böyle

Sel felaketinin boyutlarından haberdar değildim. Dün yine sağa sola koşturup duruyordum, gazete okuyup radyoda haber dinleyecek vaktim olmamıştı. Akşam ajansı seyredince felaketin büyüklüğünü gördüm şaşırdım. O nasıl bir sel öyle. Sokaklarda yüzen insanlar, evlerinin tepesine çıkıp kurtarılmayı bekleyen insanlar, askeri helikoptere çekilen hamile bir kadın, bellerine kadar suya gömülmüş halde (herhalde caddede) yürümeye çalışırken bir yandan da ellerinde kutusu içinde kedilerini taşıyan orta yaşlı bir çift, oraya buraya savrulmuş, batmış arabalar, çöken köprüler, yollar. İnanılır gibi değil. Hele o ölenler, sabah arabanızla işe gitmek üzere evden çıkıyorsunuz ve sizden kötü durumdayım diye bir telefon geliyor, sonra da cesedinizi buluyorlar. İnsan hayatı bir anlık ama bizim hiç mi ihmalimiz yok? Küresel ısınma dediler durdular hep. Sadece havaların ısınması, kuraklık olmuyor işte, iklimler tamamen değişiyor. Geçenlerde Japonya'da tayfun sırasında toprak kayması sonucu yollarda oluşan çöküşleri, kaymaları görüp şaşırmıştım ama buralar şehir. İnsanlar çamur içinde kalmış, çamur içinde cesetlere ulaşmaya çalışıyorlar. Hayvanlar telef olmuş. Bizim hatamız nedeniyle zavallı hayvanlara da olan olmuş. Doğanın intikamı işte böyle birşey. Biz bozmaya devam ettikçe daha çok seller, felaketler göreceğiz maalesef. Ölenlere rahmet diliyorum, yaralananlara şifa, canını kurtarıp malını kaybedenlere de bu kriz zamanında para.

Giden canların yanında paradan söz edilmez gerçi ama sel suları 1 metre yükselince eve giren suların tüm eşyalarını tahrip ettiği aileler ne yapacak? O evlerde nasıl yaşanır, tüm bir evin eşyası tekrar nasıl alınır? Mal canın yongası derler. Herkese sabır diliyorum.

Maalesef ülkemizde herşey olabiliyor, herşeye hazırlıklı olmak lazım. Evlenmeden önce televizyonda bir sel haberi daha vardı. Bu kadar dramatik değildi gerçi, şiddetli yağmur sonucu birinci katları, bodrum katları basan olağan sular hakkındaydı. Artık olağan gelmesi ne acı bir durum aslında. Yeni evli bir çiftin evini çekiyordu kameralar. Evlerini su basmış, yeni alıp daha taksitlerini ödeyemedikleri tüm eşyaları çamur içinde kalmış, ne yapacağız biz diye şaşkın şaşkın bakıyorlardı etrafa. O zamandan beri eşya sigortası yaptırırız evimize. Ev bizim değil ama eşyalar bizim ve 5 yıllık evliliğimizde aldığımız, alıştığımız o eşyaları bir daha almak zorunda kalmak hem çok kötü hem de çok maliyetli. Sizlere de öneriyorum, küçük bir maliyetle büyük bir hasardan kurtulmak mümkün. En azından insanın içinde bir umut olur geleceğe dair.

Oralarda yaşayanlara sabır ve herşeye yeniden başlamak için güç kuvvet diliyorum. Yağmurlar daha sürecekmiş, tüm ülke olarak tehlike altındayız aslında, umarım bundan sonra bu kadar kötüsüyle karşılaşmayız da insanlarımız pisi pisine ölmez.

Ekleme: Az önce starın sabah haberlerini izliyordum. İkiye bölünen kuru yük gemisi hakkındaki haberi veriyorlardı yine. Bölünme anını tekrar gösteriyorlar, bir yandan da azgın dalgaların etkisiyle canlarını kurtarmaya çalışan 12 personelin mücadelesinden bahsediyorlar ve inanamıyorum ya, fonda Titanic filminden My heart will go on çalıyor. Celine Dion o çoğu zaman gıcık olduğum sesiyle "We'll stay, forever this way" derken azgın dalgalar geminin bir bölümünü karaya vuruyor. Dalga mı geçiyorlar ben anlamadım. Pes diyorum.